مسجد جامع ساوه در عصر های گوناگون تشریفات مشهد به وسیله هنرمندان اهل ایران تزئین و بازسازی گردیده، اثری از بنای نخستین مسجد در زمان کنونی باقی نمانده میباشد. مسجد ساوه که کاملاً از آجر و گل درست شده از صحن و گنبدی در جنوب، دو حیاط، یک مناره، یکسری شبستان، محراب هـای متعـدد و کهن با خطـوط کوفی و دو محراب از زمان صفویه با خط ثلث در زمینی به حجم ۴۲۰۰ متر مربع تشکیل‌شده میباشد. شبسـتان هـا و دهلیزهای زیبای آجـری آن از آثـار سـده ششـم و عصـر سلجوقیان به‌حساب می‌آید. صورت پلان مسجد غیر متقارن می باشد.
حیاط ورودی
سردر ورودی مسجد ساوه در چوبی و شیشه های رنگی اش میباشد که در قرن هفتم که‌این مسجد آنقدرها هم تاریخی نبـود، در ورودی و مجموعـه سـرد ، صحیح روبـه روی گنبدخانه قرار داشته و برای پا گذاشتن به صحن مسجد بایستی از یک طاق رفیع و ۲ منـاره در دو طرفش، می گذشتند. ۲ منـاره مسجد جـامع سـاوه، قـدیمی ترین جفت مناره در سردر مساجد خواهند بود.
تراس مسجد ساوه
مسجد جامع ساوه دارنده دو حیاط عظیم میباشد که در ضلع جنوبی و غربی ایوان جای دارد. سازندگان این بخشها، نمای بیرونی آنان‌را با خشت و به طور کامل هنرمندانـه تزئین کرده اند. پیرامون تراس ها نیز شبستانها و حجره هایی تشکیل‌شده که از آنان تحت عنوان معبد و استراحت به کارگیری می‌شد.
دهلیزهـا و راهروهـای بـزرگ، این شبستان ها را به یکدیگر متصل می نماید که هر راهرو با عرضی موازی با ۳ متر و ۵۰۰ سانتی متر و ارتفاع تقریبی ۲۰ متر ایجاد شده است. آجرهای چهارگوش نیـز کف راهروها را فرش کرده و آن را خوشگل و تماشایی ساخته میباشد. در سمت راست تراس بنا شده در ضلع غربی مسجد، روش پلـه اکوچک و باریک جای دارد که درواقع راه و روش ورودی به پشت بام مسجد میباشد شبستان و راهروها نیز پوشیده از سقفی از گنبدی صورت میباشد که با به کار گیری از کاهگل ، سطح بیرونی آنان پوشیده شد‌ه‌است.
امامزاده حسن کرج