مجله خبری تشریفات

در منابع فراوانى تأکید گردیده است که بستگان یهود، مدتى طولانى قبل از ظهور اسلام، معطل پیامبرى بودند که آرم هاى آن بر طبق فرد مبعوث در بین قریش بود، ولی جهودان به دلایلى اورا نبی موعود خویش ندانستند و گفتند کسى که ما مى گفتیم محمد(صلى الله علیه وآله)وجود ندارد. ادله اصلى تشریفات مشهد این انکار، اسماعیلى بودن حضرت محمد(صلى الله علیه وآله) بود؛ در حالى که یهودیان انتظار پیامبرى از نسل اسحاق را داشتند. به دیگر کلام، آن ها بر این گمان بودند که نبی موعود از بنى اسرائیل خواهد بود، در حالى که پیامبر گرامى اسلام(ص) از خویشاوندان عرب ظواهر شد. حسادت یهود، که در برخى آیه ها قرآن هم به آن اشاره گردیده، ناشى از همین مسئله و اصل نژادپرستى آن ها میباشد. مورخان هم گفته اند که وقتى بُحیرا، راهب مسیحى، فرستاده آفریدگار را در کودکى آشنایی، ابوطالب را از ادامه هجرت به شام نهی کردن کرد و اظهار‌کرد: «اورا از یهود برحذر دار، زیرا وی عرب میباشد و یهود مى خواهد فرستاده موعود از بنى اسرائیل باشد و به وی حسادت مى نماید» (زهرى، الطبقات الکبرى، ج1، ص123. اما این در صورتى میباشد که اصل روایت بحیرا را بپذیریم، ولی برخى از پژوهشگران، این ماجرا را قابل تأمل مى دانند. نگاه فرمایید به: عیب گیری و بررسى منابع سیره نبوى، ص313»). گزارش هاى دیگرى از نقشه ترور رسول در کودکى یا این که نوجوانى به دست یهودیان میباشد که چندان نمى قدرت به آن‌ها متکی بودن کرد، زیرا درین قصه ها مطالبى می‌باشد که به افسانه بیشتر تشابه داراست. (زهرى، الطبقات الکبرى، ج1، ص91 و 123).

درباره تعامل یهود با رسول معبود قبل از مهاجرت، این داستان آوازه داراست که مشرکان دو نفر را نزد عالمان یهود یثرب فرستادند و گفتند از آنها درباره محمد(صلى الله علیه وآله)بپرسید؛ زیرا وی صاحبان کتاب قبلی اند و علم ها انبیا نزد آنها میباشد. آن دو به یثرب رفتند و بابیان صفات فرستاده خداوند درباره ادعاى آن حضرت از اَحبار سؤال کردند. آنها گفتند درباره سه چیز از وی سؤال فرمایید، چنانچه جواب بخشید فرستاده میباشد وگرنه دروغگوست و هر سیرتکامل مى خواهید با وی عکس العمل نمائید. از وی درباره روایت شگفتِ جوانانى که در پیشین هاى بدور، فامیل خویش را رها کردند، جهانگردى که به شرق و غرب دانا رسید، و واقعیت روح بپرسید. در‌صورتی‌که این سه را جواب اعطا کرد از وی پیروى نمایید که رسول میباشد وگرنه لاف مى گوید. دو پیامبر قریش به مکه بازگشتند و از فرستاده پروردگار جواب این سوال ها را جویا شدند. آیاتى از سوره کهف که درباره اصحاب کهف و ذى القرنین صحبت مى گوید (آیه ها 9 و 83 به آنگاه) و آیه 85 سوره اسراء که درباره واقعیت روح میباشد، به‌این مناسبت نازل شد. (معافرى، سیره ابن هشام، ج1، ص301 ؛ طبرسى، مجمع البیان، ج3، ص697 ؛ التفسیر الکبیر، ج7، ص428). در عصر مکى، انکارى از آن ها در مورد نبوت رسول اسلام به دیده نمى خورد. به لحاظ مى برسد تا زمانى که آن حضرت در مکه بود و یهودیان مدینه رقیبى نداشتند، ردّ و اثباتى از سوى آن‌ها نسبت به رسالت آن حضرت وجود نداشت؛ البته هنگامى که نبی اسلام(ص) به مدینه آمد و یهودیان حالت خویش را در خطر دیدند و از طرفى بناى پیروى از نبی آفریدگار را نداشتند، دست به مبادرت هاى تخریبى و آن گاه نظامى زدند. ابن اسحاق شروع دشمنى این قبیله را به طور همزمان با ورود فرستاده خداوند به مدینه مى داند. وى توده زیادى از معاندان اسلام از قبایل یهودى و یهودیان انصار را مذکور میباشد

در منابع فراوانى تأکید گردیده است که بستگان یهود، مدتى طولانى قبل از ظهور اسلام، معطل پیامبرى بودند که آرم هاى آن بر طبق فرد مبعوث در بین قریش بود، ولی جهودان به دلایلى اورا نبی موعود خویش ندانستند و گفتند کسى که ما مى گفتیم محمد(صلى الله علیه وآله)وجود ندارد. ادله اصلى تشریفات مشهد این انکار، اسماعیلى بودن حضرت محمد(صلى الله علیه وآله) بود؛ در حالى که یهودیان انتظار پیامبرى از نسل اسحاق را داشتند. به دیگر کلام، آن ها بر این گمان بودند که نبی موعود از بنى اسرائیل خواهد بود، در حالى که پیامبر گرامى اسلام(ص) از خویشاوندان عرب ظواهر شد. حسادت یهود، که در برخى آیه ها قرآن هم به آن اشاره گردیده، ناشى از همین مسئله و اصل نژادپرستى آن ها میباشد. مورخان هم گفته اند که وقتى بُحیرا، راهب مسیحى، فرستاده آفریدگار را در کودکى آشنایی، ابوطالب را از ادامه هجرت به شام نهی کردن کرد و اظهار‌کرد: «اورا از یهود برحذر دار، زیرا وی عرب میباشد و یهود مى خواهد فرستاده موعود از بنى اسرائیل باشد و به وی حسادت مى نماید» (زهرى، الطبقات الکبرى، ج1، ص123. اما این در صورتى میباشد که اصل روایت بحیرا را بپذیریم، ولی برخى از پژوهشگران، این ماجرا را قابل تأمل مى دانند. نگاه فرمایید به: عیب گیری و بررسى منابع سیره نبوى، ص313»). گزارش هاى دیگرى از نقشه ترور رسول در کودکى یا این که نوجوانى به دست یهودیان میباشد که چندان نمى قدرت به آن‌ها متکی بودن کرد، زیرا درین قصه ها مطالبى می‌باشد که به افسانه بیشتر تشابه داراست. (زهرى، الطبقات الکبرى، ج1، ص91 و 123).

درباره تعامل یهود با رسول معبود قبل از مهاجرت، این داستان آوازه داراست که مشرکان دو نفر را نزد عالمان یهود یثرب فرستادند و گفتند از آنها درباره محمد(صلى الله علیه وآله)بپرسید؛ زیرا وی صاحبان کتاب قبلی اند و علم ها انبیا نزد آنها میباشد. آن دو به یثرب رفتند و بابیان صفات فرستاده خداوند درباره ادعاى آن حضرت از اَحبار سؤال کردند. آنها گفتند درباره سه چیز از وی سؤال فرمایید، چنانچه جواب بخشید فرستاده میباشد وگرنه دروغگوست و هر سیرتکامل مى خواهید با وی عکس العمل نمائید. از وی درباره روایت شگفتِ جوانانى که در پیشین هاى بدور، فامیل خویش را رها کردند، جهانگردى که به شرق و غرب دانا رسید، و واقعیت روح بپرسید. در‌صورتی‌که این سه را جواب اعطا کرد از وی پیروى نمایید که رسول میباشد وگرنه لاف مى گوید. دو پیامبر قریش به مکه بازگشتند و از فرستاده پروردگار جواب این سوال ها را جویا شدند. آیاتى از سوره کهف که درباره اصحاب کهف و ذى القرنین صحبت مى گوید (آیه ها 9 و 83 به آنگاه) و آیه 85 سوره اسراء که درباره واقعیت روح میباشد، به‌این مناسبت نازل شد. (معافرى، سیره ابن هشام، ج1، ص301 ؛ طبرسى، مجمع البیان، ج3، ص697 ؛ التفسیر الکبیر، ج7، ص428). در عصر مکى، انکارى از آن ها در مورد نبوت رسول اسلام به دیده نمى خورد. به لحاظ مى برسد تا زمانى که آن حضرت در مکه بود و یهودیان مدینه رقیبى نداشتند، ردّ و اثباتى از سوى آن‌ها نسبت به رسالت آن حضرت وجود نداشت؛ البته هنگامى که نبی اسلام(ص) به مدینه آمد و یهودیان حالت خویش را در خطر دیدند و از طرفى بناى پیروى از نبی آفریدگار را نداشتند، دست به مبادرت هاى تخریبى و آن گاه نظامى زدند. ابن اسحاق شروع دشمنى این قبیله را به طور همزمان با ورود فرستاده خداوند به مدینه مى داند. وى توده زیادى از معاندان اسلام از قبایل یهودى و یهودیان انصار را مذکور میباشد