صحن
یک کدام از خصوصیت های بارز معماری تشریفات مشهد قبل از اسلام کشور ایران و مسجد، ایوان میباشد. ایوان مربع یا این که مربع مستطیل صورت میباشد که در مسجد ایراینی صحن نیز خوانده می‌گردد. اکثر وقت ها اولیه فضایی میباشد که بازهد در وقت ورود در آن قرار میگیرد. به مراد وضو دریافت کردن برای ورود به فضای مسجد در کشور ایران باید حوضی در میانه این صحن تعبیه خواهد شد.
تراس
در مسجد اهل ایران تراس بخشی از آن میباشد که مستقیما به سوی دنیا ملکوتی یا این که عالم آیتم آرزوی مومنان باز گردیده است. تراس مسجد در کشور ایران، در واقع مکانی با ویژگی کیهانی که بایستی آن را به مثابه تالاری تلقی کرد ک گنبد آن، سقف ملکوتی، عرش میباشد. این نگاه کیفیتی فرا کالبدی به اجزای فضایی اهل ایران می دهد. تراس از یک فضای بی آلایش کالبدی به فضایی هم داخلی هم فرنگی تعریف‌و‌تمجید می‌شود.
فضایی فرنگی نسبت به فضاهای دورادور آن وداخلی از آن جهت که با کارایی اسمان یک فضای بدون نقص می‌شود. این سقف عرش که گنبد تراس اهل ایران میباشد دارنده چهار رکن یا این که مبنا میباشد . چهار حیاط در جهت چهار رکن دانا نیز تشکیل‌شده اند . به این ترتیب یک مبنا هندسی متقاطع چلیپایی که سوی عنصرها فقید را نماد می‌دهند به چهار رکن نمادین یعنی ایوانها ختم میگردند .
تراس
یکی عناصرقدیم معماری اهل ایران میباشد که به طور معمولی از تاقی تشکیل‌شده که یک طرف آن گشوده میباشد. رفته رفته حیاط در مسجد اهل ایران تحت عنوان آرم مشخصه مسجد به مدل اهل ایران شناخته شد‌ه‌است و مساجد کشور‌ایران معمولا از یک تا چهار ایوانه از هم متمایز میباشند.
ایوانها را در حوالی صحن یا این که تراس مسجد اعمال می نمایند که خویش ساخت و ساز سلسله مراتب می نماید برای ورود به شبستان ها که محل مهم عبادت میباشد، سوابق بنایی واسطه فی مابین صحن و داخل سازه به اسم تراس که به پیش از اسلام و به اشکانیان و ساسانیان گشوده می‌شود و از دید کارکردی، این فضای خالص اهل ایران، نقش واسطه بین باطن و برون سوز‌و‌سرما و گرما، نوروفروغ و ظلمات انجام می نماید.
این دور و اطراف، فضای تانی و گفت و گو مسلمین پس از نماز، تماشای صحن و درنگ خداپرست در فقید خلقت میباشد. حیاط های مسجد اهل ایران دارنده تزئنات متنوعی می باشند برای مثال مقرنس که در بالا به طور معمولی انجام میشده البته رفته رفته به صورت بی نقص تری در آمد، هر یک‌سری که کاربرد مقرنس در بعد از ظهر سلوقی در بعد از ظهر سلجوقی متداول بوده و لیکن نقطع ی عطف آن در بعدازظهر ایلخانان میباشد.
معمولا مقرنس کاری را با خشت یا این که کاشیکاری تزیین می نمایند. این مقرنس ها جلوه های دنیوی فروغ خدایی می باشند که از بالای حیاط ها و محراب ها به طور ستاره معلق گردیده اند.
صحن
یک کدام از خصوصیت های بارز معماری تشریفات مشهد قبل از اسلام کشور ایران و مسجد، ایوان میباشد. ایوان مربع یا این که مربع مستطیل صورت میباشد که در مسجد ایراینی صحن نیز خوانده می‌گردد. اکثر وقت ها اولیه فضایی میباشد که بازهد در وقت ورود در آن قرار میگیرد. به مراد وضو دریافت کردن برای ورود به فضای مسجد در کشور ایران باید حوضی در میانه این صحن تعبیه خواهد شد.
تراس
در مسجد اهل ایران تراس بخشی از آن میباشد که مستقیما به سوی دنیا ملکوتی یا این که عالم آیتم آرزوی مومنان باز گردیده است. تراس مسجد در کشور ایران، در واقع مکانی با ویژگی کیهانی که بایستی آن را به مثابه تالاری تلقی کرد ک گنبد آن، سقف ملکوتی، عرش میباشد. این نگاه کیفیتی فرا کالبدی به اجزای فضایی اهل ایران می دهد. تراس از یک فضای بی آلایش کالبدی به فضایی هم داخلی هم فرنگی تعریف‌و‌تمجید می‌شود.
فضایی فرنگی نسبت به فضاهای دورادور آن وداخلی از آن جهت که با کارایی اسمان یک فضای بدون نقص می‌شود. این سقف عرش که گنبد تراس اهل ایران میباشد دارنده چهار رکن یا این که مبنا میباشد . چهار حیاط در جهت چهار رکن دانا نیز تشکیل‌شده اند . به این ترتیب یک مبنا هندسی متقاطع چلیپایی که سوی عنصرها فقید را نماد می‌دهند به چهار رکن نمادین یعنی ایوانها ختم میگردند .
تراس
یکی عناصرقدیم معماری اهل ایران میباشد که به طور معمولی از تاقی تشکیل‌شده که یک طرف آن گشوده میباشد. رفته رفته حیاط در مسجد اهل ایران تحت عنوان آرم مشخصه مسجد به مدل اهل ایران شناخته شد‌ه‌است و مساجد کشور‌ایران معمولا از یک تا چهار ایوانه از هم متمایز میباشند.
ایوانها را در حوالی صحن یا این که تراس مسجد اعمال می نمایند که خویش ساخت و ساز سلسله مراتب می نماید برای ورود به شبستان ها که محل مهم عبادت میباشد، سوابق بنایی واسطه فی مابین صحن و داخل سازه به اسم تراس که به پیش از اسلام و به اشکانیان و ساسانیان گشوده می‌شود و از دید کارکردی، این فضای خالص اهل ایران، نقش واسطه بین باطن و برون سوز‌و‌سرما و گرما، نوروفروغ و ظلمات انجام می نماید.
این دور و اطراف، فضای تانی و گفت و گو مسلمین پس از نماز، تماشای صحن و درنگ خداپرست در فقید خلقت میباشد. حیاط های مسجد اهل ایران دارنده تزئنات متنوعی می باشند برای مثال مقرنس که در بالا به طور معمولی انجام میشده البته رفته رفته به صورت بی نقص تری در آمد، هر یک‌سری که کاربرد مقرنس در بعد از ظهر سلوقی در بعد از ظهر سلجوقی متداول بوده و لیکن نقطع ی عطف آن در بعدازظهر ایلخانان میباشد.
معمولا مقرنس کاری را با خشت یا این که کاشیکاری تزیین می نمایند. این مقرنس ها جلوه های دنیوی فروغ خدایی می باشند که از بالای حیاط ها و محراب ها به طور ستاره معلق گردیده اند.
امامزاده سید اسحاق