امام زاده باتقوا تا زمان‌ها محل معاش سابق‌سال‌ترین چنار تشریفات مشهد اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان نشان شمیرانات شناخته می شد و به اندازه‌ای تبارک بود که سایه هرمورد از شاخه‌های آن قسمت متعددی از ایوان محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. دیرین‌ترها می گویند بعضی از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را پایین سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صدق معین وجود ندارد؛ البته به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست به جا مانده فرهنگی کشور ایران به تصویب برساند.
دور و بر تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر می سید و هر کدام از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار تبارک قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت بلندمرتبه یکی‌از دوستداشتنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. ولی بعداز کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، گرد هم آیی کرد و همین مسئله سبب جراحت دیدن چنار شد. از طرفی بعداز سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای ناحیه اپ‌ریزی گردیده بود و چنار در میانه این طرح‌ها قرار داشت. به همین عامل سازمان ارثیه فرهنگی امر جدا چنار را صادر کرد. یک شب درخت را انقطاع کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار والا عدم وجود و درخت پیر فقط در خاطرات دیرین‌های تجریش باقی ماند.
نذر نمک در امامزاده باتقوا (ع)
یکی‌از ترسیم‌های این امامزاده نذر نمک میباشد؛ کسانی که به حاجت خویش می‌رسند، نمک نذر می‌نمایند. نمک‌های نذری نیز فی مابین زائران امامزاده توزیع میگردد. نمک در فرهنگ وتمدن اهل ایران نشان برکت و روزی بیشتر در سفره میباشد. ولی این فلسفه کنونی نذر نمک میباشد.تاریخچه نذر نمک به هنگامی بازمی‌شود که در حوزه تجریش برف متعددی می‌بارید و بخاطر لیز شدن زمین، اکثری از عموم زمین می‌خوردند. از آن مجال عموم نمک نذر می‌کردند تا با پاشیدن روی برف‌ها، آن‌ها‌را آب نمایند و عابران زخم نبینند. این شغل معدود‌نادر به یک ترسیم تبدیل شد و تحت عنوان ترسیم نذری امامزاده پارسا شناخته شد.
طریق دسترسی به امامزاده باتقوا (ع)
امامزاده پارسا در حوالی پایانه مترو، ماشین کرایه ای و اتوبوس BRT جای دارد. تجریش یکی‌از به هم ریخته‌ترین بخش ها طهران میباشد و به همین برهان گردشگران ترجیح میدهند برای بازدید از جاذبه‌های توریسم این ناحیه از حمل و نقل همگانی به کار گیری نمایند. اما در تجریش و پاساژهای فضا آن پارکینگ‌های طبقاتی نیز وجود دارااست و در‌حالتی که مشکلی با داد و فریاد خیابان‌ها ندارید، میتوانید با ماشین فردی بدین ناحیه بروید. فراموش نکنید که مراقب طرح زوج و شخص باشید!
درصورتی که قصد به کار گیری از مترو را دارید، می بایست خویش را به خط یک برسانید. واپسین پایانه خط یک، میدان تجریش میباشد. بعداز وصال به پایانه تجریش، از خروجی جنوبی پایانه بیرون گردید و در خیابان شهرداری به سمت میدان تجریش بروید. پس از یک‌سری دقیقه پیاده روی کوتاه به امامزاده خواهید رسید.
اتوبوس‌های BRT روش‌آهن- تجریش نیز از قربت امامزاده عبور می‌نمایند و مسیر دیگری برای دسترسی می‌باشند. پس از وصال به میدان تجریش به ضلع جنوب غربی بروید و به امامزاده برسید. پایانه آژانس میدان تجریش به بخشها گوناگون طهران دسترسی دارااست؛ خطوط آژانس تجریش به میدان آزادی و… مهیا انتقال مسافران می باشند.
امام زاده باتقوا تا زمان‌ها محل معاش سابق‌سال‌ترین چنار تشریفات مشهد اهل ایران بود. این چنار تحت عنوان نشان شمیرانات شناخته می شد و به اندازه‌ای تبارک بود که سایه هرمورد از شاخه‌های آن قسمت متعددی از ایوان محوطه را می‌پوشاند و محل استراحت و عبادت زائران بود. دیرین‌ترها می گویند بعضی از اساتید مدرسه، کلاس‌هایشان را پایین سایه این چنار برگزار می‌کردند. عمر درخت پیر به صدق معین وجود ندارد؛ البته به اندازه‌ای بوده که آن را در لیست به جا مانده فرهنگی کشور ایران به تصویب برساند.
دور و بر تنه چنار امامزاده به ۱۵ متر می سید و هر کدام از شاخه‌های آن به تنهایی اندازه یک چنار تبارک قطر داشتند. خلاصه آنکه درخت بلندمرتبه یکی‌از دوستداشتنی‌ترین جاذبه‌های توریسم این جای مقدس بود. ولی بعداز کم آب شدن قنات تجریش، بخشی از آن که در امامزاده قرار داشت، گرد هم آیی کرد و همین مسئله سبب جراحت دیدن چنار شد. از طرفی بعداز سیل تجریش، طرح‌های جدیدی برای ناحیه اپ‌ریزی گردیده بود و چنار در میانه این طرح‌ها قرار داشت. به همین عامل سازمان ارثیه فرهنگی امر جدا چنار را صادر کرد. یک شب درخت را انقطاع کردند و فردا صبح دیگر خبری از چنار والا عدم وجود و درخت پیر فقط در خاطرات دیرین‌های تجریش باقی ماند.
نذر نمک در امامزاده باتقوا (ع)
یکی‌از ترسیم‌های این امامزاده نذر نمک میباشد؛ کسانی که به حاجت خویش می‌رسند، نمک نذر می‌نمایند. نمک‌های نذری نیز فی مابین زائران امامزاده توزیع میگردد. نمک در فرهنگ وتمدن اهل ایران نشان برکت و روزی بیشتر در سفره میباشد. ولی این فلسفه کنونی نذر نمک میباشد.تاریخچه نذر نمک به هنگامی بازمی‌شود که در حوزه تجریش برف متعددی می‌بارید و بخاطر لیز شدن زمین، اکثری از عموم زمین می‌خوردند. از آن مجال عموم نمک نذر می‌کردند تا با پاشیدن روی برف‌ها، آن‌ها‌را آب نمایند و عابران زخم نبینند. این شغل معدود‌نادر به یک ترسیم تبدیل شد و تحت عنوان ترسیم نذری امامزاده پارسا شناخته شد.
طریق دسترسی به امامزاده باتقوا (ع)
امامزاده پارسا در حوالی پایانه مترو، ماشین کرایه ای و اتوبوس BRT جای دارد. تجریش یکی‌از به هم ریخته‌ترین بخش ها طهران میباشد و به همین برهان گردشگران ترجیح میدهند برای بازدید از جاذبه‌های توریسم این ناحیه از حمل و نقل همگانی به کار گیری نمایند. اما در تجریش و پاساژهای فضا آن پارکینگ‌های طبقاتی نیز وجود دارااست و در‌حالتی که مشکلی با داد و فریاد خیابان‌ها ندارید، میتوانید با ماشین فردی بدین ناحیه بروید. فراموش نکنید که مراقب طرح زوج و شخص باشید!
درصورتی که قصد به کار گیری از مترو را دارید، می بایست خویش را به خط یک برسانید. واپسین پایانه خط یک، میدان تجریش میباشد. بعداز وصال به پایانه تجریش، از خروجی جنوبی پایانه بیرون گردید و در خیابان شهرداری به سمت میدان تجریش بروید. پس از یک‌سری دقیقه پیاده روی کوتاه به امامزاده خواهید رسید.
اتوبوس‌های BRT روش‌آهن- تجریش نیز از قربت امامزاده عبور می‌نمایند و مسیر دیگری برای دسترسی می‌باشند. پس از وصال به میدان تجریش به ضلع جنوب غربی بروید و به امامزاده برسید. پایانه آژانس میدان تجریش به بخشها گوناگون طهران دسترسی دارااست؛ خطوط آژانس تجریش به میدان آزادی و… مهیا انتقال مسافران می باشند.
مسجد با شبستان تراس دار ( تک ایوانه ، دو ایوانه و چهار ایوانه )